Reducing ICU Length of Stay by Mobilizing Patients Earlier

Het verblijf van patiënten op de Intensive Care (IC) kan ook na stabilisatie langdurige effecten op patiënten hebben.¹ Veel patiënten ervaren nog jaren na de eerste behandeling een vermindering van de levenskwaliteit.¹ Deze problemen ontstaan vaak tijdens het IC-verblijf wanneer ze gedurende lange perioden immobiel zijn.¹

Immobiliteit op de IC wordt in verband gebracht met spieratrofie, delier, longproblemen, huidafbraak, bacteriële infecties en depressieve stemmingen.² Over het algemeen belemmeren deze complicaties het herstel van de patiënt, verhogen ze de behandelingskosten en worden ze in sommige gevallen levensbedreigend.^3–12

Als patiënten niet voldoen aan de mobiliteitsdoelstellingen, kan dit leiden tot allerlei complicaties die de zorgkosten verhogen en de verblijfsduur verlengen:

• Respiratoire complicaties kunnen leiden tot een 10-11 dagen langer verblijf op de IC³
• Neurologische complicaties kunnen leiden tot een jaarlijkse toename van de zorgkosten die kan oplopen tot 60.000 dollar extra per 100 bedden^5–9
• Decubitus stadium III en IV kan de kosten met wel 43.000 dollar per 100 bedden verhogen^{4, 13}
• Tot 50% krachtverlies binnen de eerste 3-5 dagen^10–12

Vroege mobiliteit is een belangrijk onderdeel van de ICU Liberation Bundle, ook wel bekend als de ABCDEFG Bundle. Dit is een op bewijs gebaseerde richtlijn die wordt gebruikt om de beoordeling, preventie en geïntegreerde behandeling van patiënten op de IC te bevorderen.¹⁴ Samen kunnen deze componenten het optreden van delier verminderen, de pijnregulering verbeteren en de gevolgen op de lange termijn voor IC-patiënten verminderen.¹⁴ Met name het element van vroege mobiliteit is gericht op de verbetering van patiëntresultaten, zoals het aantal dagen zonder beademing en de verblijfsduur.¹⁵

Patiënten helpen vroege mobiliteit te bereiken

Veel patiënt- en ziekenhuisgerelateerde barrières voor vroege mobiliteit zijn te verhelpen door technologie, ondersteuning en educatie van het personeel, ziekenhuisprotocollen en communicatie.

Patiëntgerelateerde barrières

Hemodynamische instabiliteit is de meest voorkomende patiëntgerelateerde barrière voor mobilisatie.¹⁶ Andere barrières zijn respiratoire instabiliteit, tubes/slangen, drains en behandelingsgerelateerde factoren.¹⁶ Protocollen met in- en uitsluitingscriteria voor mobiliteit kunnen helpen mobiliteitspraktijken te standaardiseren op basis van klinisch bewijs en reageren op mobilisatieactiviteiten.¹⁶

Barrières binnen de IC-cultuur

Mogelijk ziet het personeel vroege mobiliteit niet als een prioriteit in de dagelijkse zorg voor patiënten op de IC. Het delen van literatuur, video's en educatie kan helpen.¹⁶ Het stellen van samenwerkingsdoelen en interprofessionele betrokkenheid kunnen eveneens leiden tot veranderingen in de besluitvorming over mobiliteit.¹⁶

Procesgerelateerde barrières

Mobiliteitsscreening op geschikte activiteiten wordt mogelijk uitgesteld of niet uitgevoerd. Verschillen in beoordeling of de patiënt aan mobiliteit toe is en gebrek aan communicatie tussen zorgverleners kunnen mobiliteitsactiviteiten eveneens onderbreken of vertragen. Regelmatige communicatie zoals interprofessionele bijeenkomsten, en verbeterde klinische documentatie kunnen eveneens helpen bij de samenwerking en kunnen worden ingezet om de vooruitgang van patiënten beter te evalueren.^{16, 17}

Hoe technologie kan helpen

Met plafondliften en mobiele liftsystemen, zoals de Likorall®-overheadlift, kunnen zorgverleners patiënten veilig en zonder hulp of inspanning verplaatsen terwijl patiënten in de juiste positie blijven.

Bedsystemen met continue laterale rotatietherapie van 90 graden, of long-over-long, en percussie- en vibratietherapie kunnen helpen complicaties door immobiliteit te voorkomen. Het Progressa®-bedsysteem bevat deze belangrijke kenmerken en ondersteunt vroege mobiliteit verder door flexibele hoeken en posities, waaronder de stoeluitstap, om te helpen bij de fysiotherapie

Longexpansietherapie kan eveneens respiratoire complicaties na een operatie tot 50% helpen verminderen en de verblijfsduur op de IC en in het ziekenhuis (LOS) verkorten.^{3, 18} Het MetaNeb®-systeem combineert oscillatie- en longexpansietherapie (OLE) met aërosoltoediening in één geïntegreerde therapiecyclus. Door de therapietijd te reduceren tot slechts 10 minuten zorgt het MetaNeb®-systeem voor maximale efficiëntie voor artsen en patiënten.

Voordelen van een programma voor vroege mobiliteit

Een uitgebreid programma voor vroege mobiliteit kan ook de resultaten voor patiënten aanzienlijk verbeteren. Het Progressive Mobility®-programma, geïntegreerd met IC-bedsystemen en patiëntenliften, kan leiden tot het volgende^{19, 20}:

• 36% afname van DZO op IC
• 33% afname van totale DZO in ziekenhuis
• 46% afname van beademingsdagen
• 30% afname van totale ziekenhuiskosten

Samenvatting

Vroege mobiliteit kan een positieve invloed hebben op het herstel van de patiënt op de IC. Helaas kunnen factoren zoals patiëntgerelateerde, structurele, procesgerelateerde en culturele factoren de mobiliteit vertragen, wat invloed heeft op het herstel van de patiënt. Vroege mobiliteit en risico op complicaties kunnen worden verbeterd door de implementatie van veiligheidsnormen, de juiste tools en bewakingssystemen.

Referenties

1. Schujmann DS, Lunardi AC, Fu C. Progressive mobility program and technology to increase the level of physical activity and its benefits in respiratory, muscular system, and functionality of ICU patients: Study protocol for a randomized controlled trial. Trials. 2018;19(1):1-10.

2. Krupp A, Ehlenbach W, King B. Factors nurses in the intensive care unit consider when making decisions about patient mobility. Am J Crit Care. 2015;24(800):474-479.

3. Restrepo MI, Anzueto A, Arroliga AC, et al. Economic Burden of Ventilator‐Associated Pneumonia Based on Total Resource Utilization. Infect Control Hosp Epidemiol. 2010;31(5):509-515.

4. Graves N, Birrell F, Whitby M. Effect of Pressure Ulcers on Length of Hospital Stay. Infect Control Hosp Epidemiol. 2005;26(3):293-297.

5. Leslie WD, O’Donnell S, Jean S, et al. Trends in hip fracture rates in Canada. JAMA - J Am Med Assoc. 2009;302(8):883-889.

6. Bell L. AACN practice alert: Delerium assessment and managementt. 2011.

7. Pisani MA, Murphy TE, Van Ness PH, Araujo KLB, Inouye SK. Characteristics associated with delirium in older patients in a medical intensive care unit. Arch Intern Med. 2007;167(15):1629-1634.

8. Pandharipande P, Cotton BA, Shintani A, et al. Motoric subtypes of delirium in mechanically ventilated surgical and trauma intensive care unit patients. Intensive Care Med. 2007;33(10):1726-1731.

9. Ely E, Siegel MD, Inouye M.D. SK. Delirium in the intensive care unit: An under-recognized syndrome of organ dysfunction. Semin Respir Crit Care Med. 2001;22(02):115-126. http://www.thieme-connect.de/DOI/DOI?10.1055/s-2001-13826. Bekeken 20/1/20.

10. Scott RD. The direct medical costs of healthcare-associated infections in U.S. hospitals and the benefits of prevention. enters Dis Control Prev. 2009;(March):13. http://www.cdc.gov/hai/pdfs/hai/scott_costpaper.pdf. Bekeken 20/1/20.

11. Nigam Y, Knight J, Jones A. Effects of bedrest 3: musculoskeletal and immune systems, skin and self-perception. Nurs Times. 2009;105(23):18-22.

12. Halar EM. (2001). Disuse Syndrome. 1994. Demos Publishing Med.

13. Medicare program: changes to the hospital inpatient prospective payment systems and fiscal year 2009 rates. Fed Regist. 2008;73(161):48433-49084. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18956499. Bekeken 20/1/20.

14. Marra A, Ely EW, Pandharipande P, Patel MB. The ABCDEF Bundle in Critical Care. 2018;33(2):225-243.

15. Dirkes SM, Kozlowski C. Early mobility in the intensive care unit: Evidence, barriers, and future directions. Crit Care Nurse. 2019;39(3):33-42.

16. Dubb R, Nydahl P, Hermes C, et al. Barriers and strategies for early mobilization of patients in intensive care units. Ann Am Thorac Soc. 2016;13(5):724-730.

17. Miller MA, Govindan S, Watson SR, Hyzy RC, Iwashyna TJ. ABCDE, but in that order? A cross-sectional survey of Michigan intensive care unit sedation, delirium, and early mobility practices. Ann Am Thorac Soc. 2015;12(7):1066-1071.

18. Rosenthal VD, Álvarez-Moreno C, Villamil-Gómez W, et al. Effectiveness of a multidimensional approach to reduce ventilator- associated pneumonia in pediatric intensive care units of 5 developing countries: International Nosocomial Infection Control Consortium findings. Am J Infect Control. 2012;40(6):497-501.

19. Klein K, Mulkey M, Bena JF, Albern NM. Clinical and Psychologic Effects of Early Mobilization in Patients Treated in a Neurologic ICU: A Comparative Study. Critical Care Medicine. 2015;43(4):865-873.

20. Klein K, Bena JF, Albert, NM. Impact of Early Mobilization on Mechanical Ventilation and Cost in Neurological ICU. Am J Respir Crit Care Med. 2015;191:A2293.